Սոցիալական աշխատողի օրը Հայաստանում պաշտոնապես տոն է հայտարարված 2009 թվականից:
Հայաստանի առաջին Հանրապետությունն իր ստեղծման պահից սուր սոցիալական խնդիրների է բախվել. համընդհանուր աղքատություն, սով, բազմաթիվ փախստականներ ու որբեր, մասսայական մահացություն: Իրավիճակը կարելի էր շտկել միայն մոբիլիզացնելով, իրականացնելով հստակ ու հետևողական սոցիալական քաղաքականություն: 1918թ-ի նոյեմբերի 4-ին Հայաստանի առաջին Հանրապետության կոալիցիոն կառավարությունը ձևավորեց հասարակական հովանավորության նախարարություն, որով և դրվեց բնակչության սոցիալական պաշտպանության պետական քաղաքականության հիմքը:
Հայաստանի խորհրդայնացումից հետո էլ սոցիալական ոլորտը շարունակում էր մնալ պետական քաղաքականության հիմնական ուղղությունը: Հատկապես ծանր փորձությունների ոլորտը ենթարկվեց 1988թ-ի ավերիչ երկրաշարժի տարիներին, որից հետո գումարվեցին նաև շրջափակումը, փախստականների ներհոսքը, էներգետիկ ճգնաժամը, գործազրկությունն ու աղքատության աննախադեպ մակարդակը:
Այսպիսի դժվարությունների հաղթահարման համար 1990-ական թվականների սկզբներից անկախ Հայաստանում ձևավորվեցին առաջին մասնագիտացված կառույցները բնակչությանը սոցիալական օգնություն ցուցաբերելու համար: